Szara

Nigdy nie zastanawiam się nad tym co robie źle. Nie lubie myśleć o rzeczach które zrobiłam nie tak jak powinnam, albo nie zrobiłam ich w ogóle. Zresztą chyba nikt nie lubi. Bardziej niż myślenia, unikam mówienia o nich głośno. Publiczne przyznawanie się do swoich słabości jest jak samobójcza misja, bo nie modnie być słabym, nie wygodnie mieć gorsze dni. Kreowanie się na kogoś wyidealizowanego jest naturalne i zrozumiałe, bo kogo obchodzi to, że masz słabszy dzień, tydzień, czy miesiąc, albo że całe Twoje życie jest do kitu? Kto chce czytać melancholijne wywody i długi notki o Twoim beznadziejnym życiu? Kto tak naprawdę chce czytać cokolwiek co napiszesz? 70% osób, które "przeczytają" ten wpis tak naprawdę obejrzą jedynie zdjęcia. 10% zatrzyma się na chwile i kiedy zobaczy, że tekst składa się z więcej niż 5 zdań, po prostu przeczyta wstęp i dojdzie do wniosku, że jest to wyżej wymieniony smuteczkowy wywód i oleje dalszą część. Nie oceniam ich, sama tak zwykle robie z lenistwa. Pozostałe osoby konsekwetnie przeczytają, bo chcą mieć powód żeby niecierpieć mnie jeszcze bardziej, żeby utwierdzić się w przekonaniu że jestem tępa i generalnie nie powinnam się w ogóle wypowiadać, bo nic nie wnosze. Jednak wiem, że w jakimś małym procencie są osoby, które chcą czytać to co mam do przekazania i jest to fajne. 

Ostatnio sporo rzeczy jest fajnych, pare naprawde ciulowych, ale wierze, że się poukłada. Czas pochłania mi jakaś czarna dziura, nie jestem w stanie tego kontrolować. Jednak nie mogę powiedzieć, że go nie mam. Chyba po prostu nie potrafie nim gospodarować. Musze się w końcu zabrać do roboty, chyba trochę odpuściłam. Daruje sobie jednak pisanie o tym co powinnam, po prostu to zrobie. Pojawił się w moim życiu, ktoś kto pokazuje mi że mogę dużo więcej niż mi się wydaje, wystarczy że zacznę się o to starać. Zaczynam..

Photo: Dominika Dąbrowska

Snap: Gang by fandango
Coat: h&m
Shoes: Reebok